داستان داوود ( ع ) و مساله استخدام وسیله
در قرآن داستان به این صورت کوتاه آمده است اما اینها " ظاهرا یهودی ها" آمده اند داستان سر هم کرده اند که چه بگوییم چگونه بنا به عادت پدران دست به تحریف بزنند که مهملی بافتند و گفتند که :
روزی داوود ع مشغول نماز بود و در سوراخ دیوار روبروی محل عبادتش چشمش به پرنده ای افتاد که بسیار زیبا بود دنبال آن راه افتاد " نماز را شکست " و از این بام به آن بام "داوودی که حاکم است و تقریبا پادشاه حالا مامور و خدمتکاری هم نداشته !! " می پرد تا در یک جا روی بام ها چشمش به زنی می افتد که دارد آب تنی می کند ، هیچی دیگر دلش می رود پیدا کردن شوهر زن همانا و فرستادن شوهر فداکارش به منطقه که حتما کشته شود و بر نگردد همانا ... یا حتی بدتر و قبل از خارج شدن از متعهلی ...
حالا می آییم به زمان امام رضا ع و مناظره با سران ادیان که می پرسند راست قضیه آیا همین است ؟! که امام ع می فرماید در اینجا که این مزخرفات چیست که می گویید به پیامبر خدا نسبت چنین گناهانی می دهید که نماز را بشکند یک گناه چشم به زن شوهر دار بیندازد دو گناه و قتل غیر مستقیم سه گناه و حتی بدتر نسبت می دهد اینها در کجای قرآن آمده ؟
قرآن بسیار کوتاه بیان فرموده است که زمانی که از نظر داوود ع گذشت که قضاوتی که دارم خیلی خوب است و لحظه ای عجب به سراغش آمد که زود توبه واستغفار کرد همین ..